Bond, James Bond

Ik ben altijd al een groot liefhebber van de Bond films geweest. Ik groeide op met de Roger Moore films, waardoor ik daar altijd een zwak voor zal blijven houden. Het doolhof van Scaramanga en de feestelijke begrafenis van Live and Let Die staan het meest in mijn geheugen gegrift. Ook The Persuaders en The Saint heb ik altijd met veel plezier gekeken.

Dat Sean Connery volgens velen als de beste Bond wordt gezien kan ik wel begrijpen, maar zal ik toch uiteindelijk niet onderschrijven. Timothy Dalton blijft dan toch mijn favoriet, al betreur ik het dat zijn films uit de jaren ’80 stammen, op filmgebied niet mijn favoriete decennium. The Living Daylights vind ik zijn sterkste, daar zit nog wat van die Koude Oorlog in. De gangster thematiek van License To Kill bevalt me minder.

Maar nu de reden dat ik deze blog schrijf. Met mijn vriendin gaan we sinds enige tijd door de James Bond canon heen, daar zij die in haar jeugd heeft moeten ontberen. Zo kwam het dat wij nu On Her Majesty’s Secret Service keken, en ik besefte dat dat uiteindelijk wel eens de beste Bondfilm tot nu toe kan zijn. Een sterk verhaal en ook nog eens alle goeie Bondelementen, waaronder: Mooie auto, casino, Bond’s kennis van parfums en kaviaar tot aan lepidopterologie, een super sterke vrouw (je kunt haar eigenlijk geen Bondgirl, of juist dé ultieme Bondgirl noemen) Diana Rigg, mooie Bondgirls, een sneeuwlocatie, en een super Blofeld met bijbehorende partner-in-crime. En op het laatste nippertje zelfs nog een optreden van de quartermaster. Het enige typische Bondelement dat eigenlijk ontbreekt is de tropische locatie.

Cinematografisch is het ook allemaal heel goed gedaan. Het camerawerk, de sets, de kleuren, de kostuums, de edit. Kortom, bij deze mijn eindoordeel: Jazeker, Skyfall met de door mij ook zeer bejubelde Daniel Craig is inderdaad een dijk van een film, maar voor mij wordt hij ingehaald door deze eenmalige George Lazenby vertolking.

p.s. Een leuk weetje: de nep-graaf de Bleauchamp schijnt in de boeken ‘count Lippe’ te heten – een kleine steek van Ian Fleming naar zijn vriend, de nepgraaf Bernhard von Lippe Biesterfeld – de man van koningin Juliana waar het 007 personage naar verluid overigens ook deels op gebaseerd zou zijn.

p.s.s. Over Pierce Brosnan hebben we het maar even niet…