Deze dagen komen weer de meest uiteenlopende complottheorieën voorbij. En een grote hoeveelheid nieuwe complotdenkers, die op internet opeens een wereld van alternatieve opvattingen ontdekken wanneer zij eenmaal een tipje van de sluier hebben opgelicht.

Het speuren op obscure websites en boeken is mij niet geheel onbekend, en ik geloof zeker dat het naief is om te denken dat er niet bepaalde dingen spelen in het duister. Maar de wondere wereld van zogenaamde complottheorieën is uiteindelijk vooral een donker doolhof dat leidt naar doodlopende wegen, vervreemding en paranoia.

Daardoor dacht ik weer aan een boek dat ik heb gelezen van Umberto Eco, genaamd ‘De Slinger van Foucault’. Hierin wordt op bijzondere wijze omschreven hoe een paar mensen die een boekwinkeltje hebben zelf een theorie ontwikkelen, gebaseerd op allerlei historische gebeurtenissen. De tempeliers, de heilige graal, de Rozenkreuzers, de kaballa, het komt allemaal aan bod. Maar langzamerhand gaat dit alles een geheel eigen leven leiden en vervaagt de grens tussen realiteit en werkelijkheid.

En nu we toch bezig zijn beveel ik ook van harte aan zijn andere boeken ‘Het eiland van de vorige dag’ en ‘De naam van de roos’ te lezen.